چگونه باور کنم زردی خزان دستانم را در سردی زمستان دستهایت؟
چگونه در خیالم بگنجانم شاخه های تکیده خیالم را در یخبندان نگاهت؟
یک دم در کوچه پس کوچه های دلم قدم بگذار و بگو که بی خیال از کنار خاطرات قدیمی، از مقابل پنجره انتظار و آینه شکسته ام نخواهی گذشت و مرا با تنهایی ها و آروزهای پرپرم تنها نخواهی گذاشت
